दिसलीस वार्‍यामध्ये आपुल्याच तोर्‍यामध्ये
निळेभोर नभ तुझ्या काळ्याभोर डोळ्यांमध्ये
वेड लागलं !

काळ्याभोर डोळियांनी दावियला इंगा
रणरण माळावर घालतो मी पिंगा
चंद्राळली लाट वर गगनाला भिडे
रोज राती दारातून कवितांचे सडे माझ्या
वेड लागलं !

हिरव्याशा पदराचे हलताना पान
कोण नभ? कोण धरा? झाडा नाही भान
जशी काही पाखराला दिसे दूर वीज
तिला म्हणे ये न माझ्या घरट्यात नीज
आता वेड लागलं !

पुनवेची रात अशी येताना भरात
घालतो मी हाक आता रिकाम्या घरात
पाहतो मी, बोलतो मी, चालतो मी असा
वार्‍यावर उमटतो अलगद ठसा
आता वेड लागलं !

खुळावले घरदार, खुळावला वंश
मीच केले जागोजाग देहावर दंश
उसळली आग अशी झणाणली काया
जीव असा खुळा, त्याला विषाचीच माया
आता वेड लागलं !

मला ठाव वेड तुझे विनाशाची हाक
डोळ्यांतून दिसू लागे वेडसर झाक
नका लागू नादी सारी उफराटी त‍र्‍हा
शहाण्याच्या समाधीला शेवटचा चिरा
आता वेड लागलं !