उघड उघड पाकळी, फुला रे,
उघड उघड पाकळी !

आंतल्या आंत कोवळें
मधुजीवन कां कोंडलें :
बाहेर हवा मोकळी, फुला रे,
उघड उघड पाकळी !

तमसंकुल सरली निशा;
नीलारुण हसली उषा :
चौफेर विभा फाकली, फुला रे,
उघड उघड पाकळी !

मलयानिल उदयांतला
बघ, शोधत फिरतो तुला :
कां मृदुल तनू झाकली, फुला रे,
उघड उघड पाकळी !

कीं रहस्य हृदयांतलें
आंतल्या आंत ठेवलें :
ही तुझी कल्पना खुळी, फुला रे,
उघड उघड पाकळी !