तू असता तर कधी नयनांनी
अश्रु ढाळले नसते झरझर

तू असता तर देवापुढती
शरणांगत मी झाले नसते
म्हटले नसते अगतिक होऊन
करुणा कर तू या दीनेवर

तू असता तर मायपित्यांचे
छत्र कृपेचे ढळले नसते
होऊन दुबळी अनाथ अशी ही
पडले नसते मी उघड्यावर

तू असता तर प्रीत तुझीही
दुःखद झाली नसती कधीही
रडते तीही, रडते मीही
काय करु मी तू नसल्यावर?