सुंदरा मनामधिं भरलि जरा नाहिं ठरलि हवेलिंत शिरलि मोत्याचा भांग
अरे गड्या हौस नाहिं पुरलि म्हणोनी विरलि पुन्हा नाहिं फिरलि कुणाची सांग

जशि कळी सोनचाफ्याचि न पडुं पाप्याचि दृष्टि सोप्याची नसल ती नार
अति नाजुक तनु देखणी गुणाची खणी उभी नवखणीं चढुन सुकुमार
जशि मन्मथरति धाकटी सिंहसम कटी उभी एकटी गळ्यामधिं हार
अंगिं तारुण्याचा बहर ज्वानिचा कहर मारिते लहर मदनतल्वार
पायिं पैंजण झुबकेदार कुणाची दार कोण सरदार हिचा भरतार
कुलविरुद्या जडावटिकलि मनामधिं टिकलि नाहीं हटकलि तेज अनिवार
नाकामधिं बुलाख सुरति चांदणी वरति चमकती पर ती हिच्यापुढें कार
चालते गजाची चाल
लड सुटली कुरळे बाल
किनकाप अंगिंचा लाल
हिजपुढें नको धनमाल
शोभवी दिठोणा गाल हिला जरि गाल विषय भोगाल फिटल तरि पांग
ही शुद्ध इंदुची कळा मतिस नाकळा इतर वाकळा न हिजहुनि चांग

सुंदरी मूर्ति मदनाचि अमृतवदनाचि मदनकदनाचि विखार धार
बाहुली कामसूत्रांत मदन नेत्रांत कोकशास्त्रांत निपुण ही फार
शुक पिक याणिं धरलि लाज जहाले वाज कंठिं आवाज विण्याची तार
ही मन्‍मथनवरस हवा काय पाहवा बूट व्हावया सफल संसार
कचघनांत सौदामिनी दिवसयामिनी जपावी मनीं किं नकळे पार
वेणींत मूदराखडी कोर चोखडी माडिवर खडी विडा रंगदार
मणिकुसुम कर्ण शोभवी मतिस लोभवी मला तर भवीं वाटवी सार
नव्हे सुगंधा प्रौढा बाल
दाविते तनू धोताल
जित कंबुक तीचें नाल
अप्सरा उणी गुज वाल
वाटली मदनकरवाल काय करवाल कसें ठरवाल हिचें कनक आंग
धाकुटी म्हणुन कैकांचि तुम्ही ऐकाचि हिणें कैफाचि उतरली भांग

भुजबंद छंद नग नवा बसविला जवा तंत ताजवा न बहु नगभार
त्रिवळिं तळीं कांचीदाम मौक्तिकोद्दाम हिचा दरदाम जाणतो मार
नखिं नखिं मेंदि रंग लाल अंगठिवर लाल बहुत हिल्लाल चमक गुलजार
सोन्याचे पायजिव तळीं मदनपूतळी टाकि भूतळीं मंजु झुमकार
सुंदरी म्हणसि बाहेर चाल बा हेर हिचें माहेर कुठें घरदार
ती उभी जवळ तिचि बटिक चढुन जा हटिक बोल चाल ठिक माडिवर वार
दैवानं घ्यावि लाधली नार बांधली बहुत साधली विरळ कुणिवार
या परि होउन बेताल
तो तरुणहि कुनकाबाल
पुरविला मनाचा ख्याल
हा दर्द कठिण बेताल
म्हणवून जरी टाकाल नाहक बहकाल सुरस रोखाल कुठुन मग सांग
कविराय चमकला हीर लोकजाहीर इतर शाहीर काजवे वांग

संदर्भ-
म. वा. धोंड
मर्‍हाटी लावणी
सौजन्य- मौज प्रकाशन, मुंबई.

  संपूर्ण कविता / मूळ रचना