सोनियाचा पाळणा, रेशमाचा दोर ग
मधोमध विसावला माझा चित्तचोर ग

नीज नाही डोळा, कसा टकमक बघतो
बाळमुठी वरखाली नाचवीत राहतो
याच्या चांदण्यांत माझे लोचन चकोर ग

याच्या दर्शनाने येई सुखाला फुलोरा
याच्या स्पर्शानाने लाभे आशेला निवारा
याच्या प्रेमसूत्रे नाचे माझा मनमोर ग

कुणी गुणगुणा गाणे, कुणी हालवा हिंदोळ
झोपु द्या ग राजसाला, हीच विसाव्याची वेळ
शिरी कृपादृष्टी याच्या धरा सानथोर ग