श्रमता मार्गी विश्रामांची विसरू नको स्थाने
सांगतो तुज विस्ताराने

आम्रकूट तुज दिसेल ज्यावर पक्व फले गौर
पडता छाया तुझी काजळी त्याच्या अग्रावर
धरणिपयोधर त्यास मानतिल अमरांची मिथुने

विझव तयाचा वणवा, मिरविल आनंदे माथी
क्षुद्र मने ही कधी विसरती, उपकारा स्मरती
उच्‍च कुळांची कथा काय मग मी तुजला सांगणे

दशार्णदेशी जाशिल तेव्हा, फुलतिल केवडकडे
घरटी करत्या ग्रामखगांनी गजबजतिल झाडे
तुजसह येतिल हंस, रंगतिल श्यामल जंबुवने

उत्कट यौवन दाखवील जो नगरवासियांचे
प्रणयगंध दरवळत गुहांतुन जिथल्या गणिकांचे
नीचैर्गिरिवर विश्रांतीला त्यानंतर थांबणे

जरी लागली तरी करावी तिरकस ती वाट
उत्तरेस, बघ उज्‍जयिनीच्या सौधांचे घाट
लवता विद्युल्लता चकित तिथ ललनांची लोचने

अवंतीस कर महांकाळस्तव, तू सायंकाळी
आर्द्र गजाजिन पुरवुनि सांबा खुलव चंद्रमौळी
अभय अपर्णा तुज अवलोकोल प्रेम-स्तिमित नयने

बाणवनातिल देव वंदण्या थांब जरा पुढती,
कुरुक्षेत्रावर तिथून पुढे हो, जा ब्रह्मावर्ती
दमता जलदा, या स्थानावर शांति तुला लाभणे

हिमालयी जा कनखल शैली, मग कैलासाला
क्रौंच रंध्र मार्गात बघुनिया, प्यावे मानसजला
नजर टाक तू, तिथून अलका बघ आनंदाने

  संपूर्ण कविता / मूळ रचना