त्या काळात मी फडकेसाहेबांचा सहाय्यक होतो. त्यामुळे माझ्यावर वादकांच्या रिहर्सल्स‌ घेण्याबरोबर माडगूळकरांकडून गाणे घेऊन येण्याची नवीनच जबाबदारी पडली. एक गीत रेकॉर्ड झाल्यावर एक-दोन दिवस वाट पाहून माडगूळकरांकडे गाणे आणण्याकरता मी निघायचो. जुन्या पुणे-मुंबई हायवेवर, वाकडेवाडीजवळ, त्यांच्या 'पंचवटी' या बंगल्याच्या फाटकात लांबून मला आलेलं पाह्यलं की अण्णा जोरात म्हणायचे, "आला रे आला, रामाचा दूत आला ! आता हा काही गाणं घेतल्याशिवाय जायचा नाही !"

मी आत गेलो की मला बसायला सांगून, घरात जाऊन, गाणं तयार असेल तर आणून द्यायचे आणि नसलं तर "थांबा, लिहून देतो." असं म्हणून थोड्या वेळाने गाणं लिहून माझ्या हातात द्यायचे.

ग.दि.मा आणि फडकेसाहेब, ही अत्यंत प्रतिभावंत मंडळी होती. ते दोघेही नेहमी हेच सांगत की, गीतरामायण आम्ही केलं नाही, ते झालं. परमेश्वरानं ते आमच्याकडून करून घेतलं.

माडगूळकर म्हणायचे, "श्रीरामाची भक्ती आमच्या घराण्यातच होती. घरातल्या संस्कारातूनच मला गीतरामायणाचं काव्य सुचत गेलं. ते केलं नाही, होत गेलं."

फडकेसाहेब म्हणायचे, "प्रत्येक गीत भारतीय संगीतातील रागावर करावं असं प्रथमपासून डोक्यात होतं. पण प्रत्येक गीताला योग्य तो राग सुचत जावा हा एक चमत्कारच होता. तो माझ्या स्वररचनेतून व्हावा अशी श्रीरामाचीच इच्छा असावी."

  प्रभाकर जोग

* 'आठवणीतली गाणी'वर प्रसिद्ध झालेले ब्लॉग्ज कॉपी-पेस्ट करणे अनधिकृत आणि अनैतिक आहे. या लिखाणाचा कुठल्याही प्रकारे वापर करण्याआधी लेखकाची परवानगी घेणे बंधनकारक आहे.
* ही लेखकाची वैयक्तिक मते आहेत. या लेखात व्यक्त झालेली मते व मजकूर यांच्याशी 'आठवणीतली गाणी' सहमत किंवा असहमत असेलच, असे नाही.