मी काय करू माझे चुकले?
कांचनमृग मज हवेच म्हंटले !

माझ्यासाठी रघुवीर माझे
धावुनी गेले हरिणामागे
दुर्दैवाचे धरुनी धागे संकट माझे मीच ओढिले !

वाटेवरती नेत्र लावुनी
उभी एकली मी गहिवरुनी
दु:ख सारखे डोळ्यांमधुनी क्षणाक्षणाला बोलू लागले !

नसते दिसले हरिण मला ते
मीही मोहुनी गेले नसते
ध्यानीमनी मज ठाऊक नव्हते, नसते अवचित कधीही घडले !