म्हणे यशोदा माझा कान्हा, म्हणे देवकी माझा तान्हा
तो तर होता बाळरूप हरी, वैकुंठीचा राणा

चंद्रसूर्यही कधी न मावळे, आनंदाचे इकडे गोकुळ
सुखदु:खाचा पाऊस जेथे, मथुरा तिकडे वत्सल व्याकूळ
मधुनी वाहत भरुनी प्रेमळ, ती मायेची जमुना

देठावरची दोन फुले तशी मायेची ती दोन मने
दो आईच्या या बाळाला काय कमी हो काय उणे?
विश्वमाउली घेत चुंबने पाजित अमृत पान्हा

नक्षत्रांचे राघुमोर ते, झुले पाळणा स्वर्गधरेचा
घुंगुरवाळा वाजत पायी, मेळा नाचत गौळणींचा
झोका आला तो मथुरेचा, नाव ठेवा- कृष्ण म्हणा