मनाप्रमाणे जगावयाचे किती किती छान बेत होते !
कुठेतरी मी उभाच होतो.. कुठेतरी दैव नेत होते !

कुठेतरी पाहिले तुला मी, जरी तुझे नाव आठवेना..
करू तरी काय? हाय, तेव्हा खरेच डोळे नशेत होते !

जरी जिवाला नकोनकोशी हयात हासून काढली मी
निदान जे दु:ख सोसले, ते सुखात होते ! मजेत होते !

बघून रस्त्यावरील गर्दी कशास मी पाहण्यास गेलो?
धुळीत बेवारशी कधीचे पडून माझेच प्रेत होते !