ज्याचा सखा हरी ।
त्यावरी विश्व कृपा करीं ॥१॥

उणें पडों नेदी त्याचें ।
वारें सोसी आघाताचें ॥२॥

तयाविण क्षणभरी ।
कदा आपण नव्हे दुरी ॥३॥

अंगा आपुले ओढोनी ।
त्याला राखतो निर्वाणीं ॥४॥

ऐसा अंकित भक्तांसी ।
ह्मणे नामयाची दासी ॥५॥