कुणी न मालक, कुणी न सेवक, जनता जेथे राज्य करी
हरिचे प्यारे हरिजन सारे समतेच्या मंदिरी

गगनभेदी उंच हवेली
तिथेच काही दीन झोपडी
शाल पांघरुन धनिक झोपतो
वस्त्राविण ही गरिबी उघडी
धनिक न कोणी, गरीब न कोणी, एक चूल ती घरोघरी

प्रत्येकाचे नाव प्रभू तो
कणाकणावर सदैव लिहितो
ज्याचे त्याला कण ते मिळता
कोण उपाशी कसा राहतो?
कुणी न उपाशी, कुणी न अधाशी, नसेल जेथे कुणी भिकारी

मायपित्याचे दर्शन घ्याया
वंचित झालो आम्ही लेकरे
बंधमुक्त ही त्यास कराया
एकजुटीने चला चला रे
आम्ही न साधू, आम्ही न भोंदू, सत्यशांतीचे आम्ही पुजारी