ही अनादि संस्कृती, ही अनंत भारती
रोज अरुण चंद्रमा आरतीस उगवती

धरूनि छत्र-सावली मायभूमिच्या शिरी
हा युगे युगे उभा अचलराज हिमगिरी
चरणि अर्घ्य द्यावया सिंधुलहरी उसळती

या पवित्र भूवरी रामकृष्ण जन्मले
वेद हो‍उनी इथे मूर्त ज्ञान प्रकटले
भास-व्यास-वाल्मिकी कवि इथेच निपजती

शब्द स्वप्‍नीही दिला, तरीही तो ठरो खरा
म्हणुनी राव रंक हो, ही इथे परंपरा
पितृवचन पाळण्या विजनवासी रघुपती

अधरी आमुच्या सदा मंत्र शांतीचा असे
कधीही मानवासवे वैर आमुचे नसे
अंतरात अस्मिता परि सदैव जागती