वाटा विराण्या, झाल्या दिवाण्या
सोडुनिया गाव येथला
हा कारवा चालला !

येथे कुणी न राहिले
न प्रीत राहिली
सार्‍या दिशाच पेटल्या
उरात काहिली
झाला विरागी जिव्हाळा !

आता पुन्हा न मागुती
वळून पाहणे
गाथा अपूर्ण प्रीतिची
कुणा सांगणे?
त्यजावे उदासी जगाला !