गेलें द्यायचें राहून
तुझें नक्षत्रांचें देणें;
माझ्यापास आतां कळ्या
आणि थोडीं ओलीं पानें.

आलों होतों हांसत मी
कांहीं श्वासांसाठीं फक्त;
दिवसांचें ओझें आतां
रात्र रात्र सोशी रक्त;

आतां मनाचा दगड
घेतों कण्हत उशाला;
होतें कळ्यांचें निर्माल्य
आणि पानांचा पाचोळा.