धक्का लागला ग मघाशी कुणाचा
तोल सावरेना बाई अजुनी मनाचा !

उगा हासला तो, उगा लाजले मी
करी वीज त्याच्या, उरी भाजले मी
ठसा राहिला ग मुक्या भाषणाचा !

पुढे चालले मी, फिरे पाय मागे
कशाची कळेना अशी ओढ लागे
सुटे त्यात वारा खुळ्या श्रावणाचा !

झरू लागल्या ग ढगांतून धारा
मनीच्या विजेचा मनी कोंडमारा
ठिकाणा तरी ग कुठे साजणाचा?

भिजे पावसाने जरी अंग सारे
उफाळून येती उरीचे निखारे
शिरे नाद अंगी जणू पैंजणाचा !