अशी ही थट्टा । भल्याभल्यासि लाविला बट्टा ॥१॥
ब्रह्मदेव त्रैलोक्याला शोधी । थट्टेनें हरविली बुद्धी ।
केली नारदाची नारदी । अशी ही थट्टा ॥२॥
थट्टा दुर्योधनानें केलीं । पांचाळी सभेमाजीं आणिली ।
गदाघायें मांडी फोडिली । अशी ही थट्टा ॥३॥
थट्टा गेली शंभोपाशीं । कलंक लाविला चंद्रासी ।
भगें पाडिली इंद्रासी । बरी नव्हे थट्टा ॥४॥
थट्टेनें मेला दुर्योधन । भस्मासूर गेला भस्म होऊन ।
वालीहि मुकला आपुला प्राण । अशी ही थट्टा ॥५॥
थट्टा रावणानें केली । नगरी सोन्याची बुडविली ।
थट्टा ज्याची त्यास भोंवली । बरी नव्हे थट्टा ॥६॥
अरण्यांत होता भृगु ऋषी । थट्टा गेली त्याचेपाशीं ।
भुलवुनी आणिला अयोध्येसी । बरी नव्हे थट्टा ॥ ७ ॥
विराटराजाचा मेहुणा । नाम तयाचें कीचक जाणा ।
त्याणें घेतलें बहुतांचे प्राणा । बरी नव्हे थट्टा ॥८॥
थट्टेपासून सुटलें चौघेजण । शुक भीष्म आणि हनुमान ।
चौथा कार्तिकस्वामी जाण । त्याला नाहीं बट्टा ॥९॥
एका जनार्दनीं ह्मणे सर्वांला । थट्टेला भिउनी तुह्मीं चाला ।
नाहीं नेईल नरककुंडाला । अशी ही थट्टा ॥१०॥

  संपूर्ण कविता / मूळ रचना