ये निद्रादेवी
तुझे सावळे हात प्रियाच्या पाठीवर ठेवी

घाव घेउनी शोककथांचे
अंगावरी वण मुक्या व्यथांचे
वत्सलतेचे लेप मुलायम तूच हळू लावी

दु:खभागल्या या डोळ्यांवर
चंदनशीतल घालुन फुंकर
थकलेल्या या दिठीस उद्याची सुखस्वप्‍ने दावी

कृष्णे तुझिया मांडीवरती
लाभू देत या लव विश्रांती
साद सुगंधित तुझा, तूच या अंगाई गावी