प्रियतम दर्शन देई, तुजविण करमत नाही

कमळ जळाविण, शशीविण रजनी
तशी बावरी तुजविण सजणी
रात्रंदिन व्याकूळ भटकते विरह काळजा जाळी

दिवसा भूक न रात्री निजणे
ओठ विसरले सर्व बोलणे
काय अंतरी ये न सांगता, तृप्त मीलनी होई

हृदयेश्वर, का मज कष्टविसी
भेट एकदा सदया मजसी
जन्मजन्मींची मीरा दासी पडते तुझिया पायी