पडुं आजारी । मौज हीच वाटे भारी

नकोच जाणें मग शाळेला,
काम कुणी सांगेल न मजला,
मउ मउ गादी निजावयाला,
चैनच सारी । मौज हीच वाटे भारी

मिळेल सांजा, साबुदाणा,
खडिसाखर, मनुका, बेदाणा,
संत्रीं, साखरलिंबूं आणा;
जा बाजारीं । मौज हीच वाटे भारी

भवतीं भावंडांचा मेळा,
दंगा थोडा जरि कुणिं केला
मी कावुनि सांगेन तयाला,
'जा बाहेरी.' । मौज हीच वाटे भारी

कामें करतिल सारे माझीं,
झटतिल ठेवाया मज राजी,
बसेल गोष्टी सांगत आजी,
मज शेजारीं । मौज हीच वाटे भारी

असलें आजारीपण गोड
असून कण्हती कां जन मूढ?
हें मजला उकलेना गूढ-
म्हणुन विचारीं । मौज हीच वाटे भारी