मुक्या हुंदक्याचे गाणे कुणाला कळावे
छळावे स्वत:ला, निखारे क्षणांचेच व्हावे
जडे जीव ज्याचा त्याच्याच का रे
नशीबी असे घाव यावे?

इथे खिन्‍न तारा देई इशारा
आता साउलीचा उरे ना निवारा
मला मीच आता शोधीत जावे

कळू लागला अर्थ या जीवनाचा
आभास होता वेड्या सुखाचा
मन पांखराने कुठे रे उडावे?

उरी जागलेली ज्योती विझेना
नियती कुणाची कुणाला टळेना
कळीचे इथे का निर्माल्य व्हावे