मी कुमार तीहि कुमारी असतांना जागीं एका ।
वाढलों खेळलों प्रेमप्रिय झालों एकामेकां ।
वरिल ती सुभद्रा मजला हा निश्चय सर्व लोकां ।

तैशांत रामकृष्णांनीं । वडिलांचें मत घेवोनी ।
मज दिधलीं ऐसें म्हणुनी । शेवट मग केला हा कां ।

जो प्रीतितरू वाढविला । त्यांनींच कसा तोडविला ॥