माझी मैना गावाकडं राहिली ।
माझ्या जिवाची होतीया काहिली ॥

ओतीव बांधा । रंग गव्हाळा । कोर चंद्राची । उदात्त गुणांची ।
मोठ्या मनाची । सीता ती माझी रामाची ।
हसून बोलायची । मंद चालायची । सुगंध केतकी । सतेज कांती ।
घडीव पुतळी सोन्याची । नव्या नवतीची । काडी दवण्याची ।
रेखीव भुवया । कमान जणू इंद्रधनुची । हिरकणी हिर्‍याची ।
काठी आंधळ्याची । तशी ती माझी गरीबाची ।
मैना रत्‍नाची खाण । माझा जीव की प्राण ।
नसे सुखाला वाण । तिच्या गुणांची छक्कड़ मी गायिली ।
माझ्या जिवाची होतीया काहिली ॥

गरिबीने ताटतूट केली आम्हा दोघांची । झाली तयारी माझी मुंबईला जाण्याची । वेळ होती ती भल्या पहाटेची । बांधाबांध झाली भाकरतुकड्याची । घालवित निघाली मला माझी मैना चांदणी शुक्राची । गावदरीला येताच कळी कोमेजली तिच्या मनाची । शिकस्त केली मी तिला हसवण्याची । खैरात केली पत्रांची । वचनांची । दागिन्यानं मढवून काढायची । बोली केली शिंदेशाही तोड्याची । साज कोल्हापुरी । वज्रटीक । गळ्यात माळ पुतल्याची । कानात गोखरं । पायात मासोळ्या । दंडात इळा आणि नाकात नथ सर्जाची । परि उमलली नाही कळी तिच्या अंतरीची । आणि छातीवर दगड ठेवून वाट धरिली होती मी मुंबईची ।
मैना खचली मनात । ती हो रुसली डोळ्यात ।
नाही हसली गालात । हात उंचावुनी उभी राहिली ॥

या मुंबईत गर्दी बेकारांची । त्यात भर झाली माझी एकाची । मढ्यावर पडावी मूठभर माती । तशी गत झाली आमची । ही मुंबई यंत्राची, तंत्राची, जगणार्‍यांची, मरणारांची, शेंडीची, दाढीची, हडसनच्या गाडीची, नायलॉनच्या आणि जॉर्जेटच्या तलम साडीची । बुटांच्या जोडीची । पुस्तकांच्या थडीची । माडीवर माडी । हिरव्या माडीची । पैदास इथे भलतीच चोरांची । ऐतखाऊंची । शिरजोरांची । हरामखोरांची । भांडवलदाराची । पोटासाठी पाठ धरली होती मी कामाची । पर्वा केली नाही उन्हाची, थंडीची, पावसाची । पाण्यानं भरलं खिसं माझं । वाण मला एका छात्रीची । त्याच दरम्यान उठली चळवळ संयुक्त महाराष्ट्राची । बेळगाव, निपाणी, कारवार, गोव्यासह एकभाषिक राज्याची । चकाकली संगीन अन्यायाची । फौज उठली बिनीवरची । कामगारांची । शेतकर्‍यांची । मध्यमर्गीयांची ।
उठला मराठी देश । आला मैदानी त्वेष । वैरी करण्या नामशेष ।
गोळी डमडमची छातीवर साहिली ॥

म्हणे अण्णा भाऊ साठे । घरे बुडाली गर्वाची । मी-तूपणाची । जुलमाची । जबरीची । तस्कराची । निकुंबळीला कत्तल झाली इंद्रजिताची ।
चौदा चौकड्याचं राज्य गेले रावणाचे । लंका जळाली त्याची । तीच गत झाली कलियुगामध्ये मोरारजी देसायाची आणि स. का. पाटलाची । अखेर झाली ही मुंबई महाराष्ट्राची । परळच्या प्रलयाची । लालबागच्या लढाईची । फाऊन्‍टनच्या चढाईची ।
झालं फाऊन्‍टनला जंग । तिथं बांधून चंग ।
आला मैदानी रंग । धार रक्ताची मर्दानी वाहिली ॥

महाराष्ट्रानं गुढी उभारली विजयाची । दाखविली रीत पाठ भिंतीला लावून लढायची । परि तगमग थांबली नाही माझ्या अंतरीची । गांवाकडं मैना माझी । भेट नाही तिची । तीच गत झाली आहे या खंडित महाराष्ट्राची । बेळगाव, कारवार, डांग, उंबरगावावर मालकी दुजांची । धोंड खंडणीची । कमाल दंडेलीची । चीड बेकीची । गरज एकीची । म्हणून विनवणी आहे या महाराष्ट्राला शाहिराची ।
आता वळू नका । रणि पळू नका । कुणी चळु नका ।
बिनी मारायची अजून राहिली ॥