काय दिसावे ठायी ठायी मार्ग कठिण कापता
सुचवितो असशिल जरि जाणता

किती भेटतिल मेघा सरिता
वाहतील ज्या तुझियाकरिता
वागीव त्यांना प्रेम-आदरे, जी ज्यांची योग्यता

दिसेल तुजला प्रथम नर्मदा
विंध्यतळाशी विशीर्ण जलदा
जणू गजांगी कुणी जाहला नक्षीला विरचिता

उग्र तिच्या तू उदका सेवी
जांभुळराई ज्याला अडवी
वन्य गजांच्या मदे येत त्या सुगंध, मादकता

रेवाजल ते घेता पिउनी
तुला न उडविल वारा चुकुनी
संपन्‍नांना सर्व गौरवित, नच थारा रिक्ता

भेटावी तुज मग वेत्रवती
विदिशा नगरीतुनी वाहती
विषयविलासा पिउनी घेशिल नीळ तिचे चाखता

पश्चिमेला लेउनि दाविल
आवर्ताच्या स्थळी नाभिस्थल
निर्विध्येचा जाणुन घे तू विभ्रम अडखळता

तीरतरुंची पाने पडली
जलवेणी जिचि बारिक झाली
त्या सिंधूस्तव उपाय योजी, जाइ जये कार्श्यता

चाटुकार जणु प्रणय सुखास्तव
क्षिप्रावारा तसाच वास्तव
पद्मपरिमले गंधित करितो प्रत्येका भेटता

गंभीरेच्या जळी नीरदा
तुझी पडावी छाया सुखदा
तिचा ओळखुनि कटाक्ष चंचल देऊ नको विफलता

नीलजलाचे वसन घसरले
जलवेतांच्या करांत धरले
विवस्त्रजघना अशी सोडुनि जाइ रसिक कोणता

नभगंगेला, चर्मण्वतीला
सरस्वतीला, भागीरथीला
वंदन करुनी जा कैलासा, पथ हा आक्रमिता

  संपूर्ण कविता / मूळ रचना