जगण्यासाठी आधाराची खरंच गरज असते का?
आपण ज्याला आधार मानतो, तो खरंच, आधार असतो का?

गर्द अंधारातुन आपण प्रकाशात येताना, एकटेच असतो !
पुन्हा काळोखात विरताना सुद्धा, हा एकटेपणाच आपली सोबत करतो !

मग या उजेडातल्या प्रवासातच ही वेडी तहान का?
जिच्यामुळे असहाय्य व्हावं, एवढी तिची मिजास का?

जगण्यासाठी आधाराची खरंच गरज असते का?

ज्यांचा आधार शोधायचा, ते तरी कुठे समर्थ असतात !
खरं म्हणजे, ते देखील आपल्यासारखे, उजेडात चाचपडत असतात !!

तरीही त्यांच्या हाताची ऊब आपणाला का हवी असते?
गंमत म्हणजे, आपल्या खांद्यावरही कुणाची मान विसावू पहाते !

अखेर 'आधार' या शब्दाचाच आपण आधार घेत असतो का?
जगण्यासाठी आधाराची इतकी गरज असते का?