घनश्याम सावळा स्मरता डोळे भरती
हा राग म्हणू की रुसवा माझ्यावरती?

कुंजात मोहना तू मधुगुंजन केले
लहरीत स्वरांच्या विरघळून मी गेले
का अमृतधारा रूप विषाचे धरती?

विरहात चांदणे हृदय जाळिते माझे
तुजवाचून आता जिणेच झाले ओझे
या भावभावना कणाकणाने झुरती

एकान्‍त शून्य हा, मीच बंदिनी झाले
हे स्वप्‍न सुखाचे आसवांत या न्हाले
आभास मनाचे सरले तरीही उरती !