लंडेगुंडे हिरसेतट्टू ह्यांची संगत धरूं नको
नरदेहासी येउन प्राण्या दुष्ट वासना धरूं नको

भंगीचंगी बटकीसटकी ह्यांच्या मेळ्यांत बसूं नको
बिकट वाट वहिवाट नसावी धोपट मार्गा सोडुं नको
संसारामधि ऐस आपुला उगाच भटकत फिरूं नको
परधन परनार पाहुनी चित्त भ्रमुं हें देउं नको
नास्तिकपणांत शिरुनि जनाचा बोल आपणां घेउं नको
भली भलाई कर कांहीं पण अधर्ममार्गीं शिरूं नको
मायबापांवर रुसूं नको
दूर एकला बसूं नको
व्यवहारामधिं फसूं नको
कधीं रिकामा असूं नको
परि उलाढाली भलत्यासलत्या पोटासाठीं करूं नको

वर्म काढुनी शरमायाला उणें कुणाला बोलुं नको
बुडवाया दुसर्‍याचा ठेवा करुनी हेवा झटूं नको
मी मोठा शहाणा धनाढ्यहि गर्वभार हा वाहुं नको
एकाहुनि एक चढी जगामधि थोरपणाला मिरवुं नको
हिमायतीच्या बळें गरिबगुरिबाला तूं गुरकावुं नको
दो दिवसांची जाइल सत्ता अपेश माथां घेउं नको
बहुत कर्जबाजारी हो‍उनि बोज आपुला दवडुं नको
स्‍नेह्यासाठीं पदरमोड कर परंतु जामिन होउं नको
विडा पैजेचा उचलुं नको
उणी तराजू तोलुं नको
गहाण कुणाचें डुलवुं नको
असल्यावर भिक मागुं नको
नसल्यावर सांगणें कशाला गांव तुझा भिड धरूं नको

उगीच निंदास्तुती कुणाची स्वहितासाठीं करूं नको
बरी खुशामत शाहण्याची ही मूर्खाची ती मैत्रि नको
कष्टाची बरि भाजिभाकरी तूपसाखरेचि चोरि नको
आल्या अतिथा मुठभर द्याया मागेंपुढती पाहुं नको
दिली स्थिती देवानें तींतच मानीं सुख कधिं विटूं नको
असल्या गांठीं धनसंचय कर सत्कार्यी व्यय हटूं नको
आतां तुज ही गोष्ट सांगतों सत्कर्मा ओसरूं नको
सत्कीर्तिनौबदिचा डंका गाजे मग शंकाच नको
सुविचारा कातरूं नको
सत्संगत अंतरूं नको
द्वैताला अनुसरूं नको
हरिभजना विस्मरूं नको
गावयास अनंतफंददिचे फटके मागें सरूं नको

संदर्भ-
म. वा. धोंड
मर्‍हाटी लावणी
सौजन्य- मौज प्रकाशन, मुंबई.

  संपूर्ण कविता / मूळ रचना