अरे कृष्णा ! अरे कान्हा ! मनरंजनमोहना

संत आले घरीं तरी काय बोलुन शिणवावे?
उंस गोड झाला म्हणून काय मुळासहीत खावा?
प्रीतीचा पाहुणा झाला म्हणून काय फार दिवस राहवा?
गांवचा पाटेल झाला म्हणून काय गांवच बुडवावा?
अरे कृष्णा ! अरे कान्हा ! मनरंजनमोहना

देव आंगी आला म्हणून काय भलतेंच बोलावें?
चंदन शीतळ झाला म्हणून काय उगळून प्यावा?
वडील रागें भरला म्हणून काय जिवेंच मारावा?
भगवी वस्त्रें केलीं म्हणून काय जगच नाडावें?
अरे कृष्णा ! अरे कान्हा ! मनरंजनमोहना

आग्या विंचु झाला म्हणून काय कंठींच कवळावा?
फुकाचा हत्ती झाला म्ह्णून काय भलत्यांनी न्यावा?
फुकट हिरा झाला न्हणून काय कथिलीं जोडावा?
नित्य व्याज खातो म्हणून काय मुद्दल बुडवावें?
अरे कृष्णा ! अरे कान्हा ! मनरंजनमोहना

परस्त्री सुंदर झाली म्हणून काय बळेंच भोगवी?
सखा मित्र झाला म्हणून काय बाईल मागावी?
सोन्याची सुरी झाली म्हणून काय उरींच मारावी?
मखमली पैंजनें झालीं म्हणून काय शिरींच वंदावीं?
अरे कृष्णा ! अरे कान्हा ! मनरंजनमोहना

सद्गुरू सोयरा झाला म्हणून काय आचार बुडवावा?
नित्य देव भेटे तरी काय जगाशीं दावावा?
घरचा दिवा झाला म्हणून काय आडनीं बांधावा?
एका जनार्दनी ह्मणे हरी हा गुप्तची वोळखावा
अरे कृष्णा ! अरे कान्हा ! मनरंजनमोहना

  संपूर्ण कविता / मूळ रचना