अंतरीच्या गूढ गर्भीं
अंतरीच्या गूढ गर्भीं एकदां जें वाटलें !
एकदां जें वाटलें तें प्रेम आतां आटलें !
दूर सोनेरी सुखाचे पाहिले आभास मीं, तूं :
रंगलें आभाळ पूर्वीं : तेंच आतां फाटलें !
एकदां ज्यांतून मागें सूर संवादी निघाले
वंचनेनें तोडले ते स्नेहतंतू आंतले !
शेवटीं मंदावलेल्या वादळी वार्याप्रमाणें
राहणें झालें दिवाणें, गीत गाणें कोठलें !
एकदां जें वाटलें तें प्रेम आतां आटलें !
दूर सोनेरी सुखाचे पाहिले आभास मीं, तूं :
रंगलें आभाळ पूर्वीं : तेंच आतां फाटलें !
एकदां ज्यांतून मागें सूर संवादी निघाले
वंचनेनें तोडले ते स्नेहतंतू आंतले !
शेवटीं मंदावलेल्या वादळी वार्याप्रमाणें
राहणें झालें दिवाणें, गीत गाणें कोठलें !
| गीत | - | ना. घ. देशपांडे |
| संगीत | - | राम फाटक |
| स्वराविष्कार | - | ∙ सुधीर फडके ∙ जी. एन्. जोशी ( गायकांची नावे कुठल्याही विशिष्ट क्रमाने दिलेली नाहीत. ) |
| गीत प्रकार | - | भावगीत, कविता |
टीप - • काव्य रचना- १९३४. • स्वर- सुधीर फडके, संगीत- राम फाटक. • स्वर- जी. एन्. जोशी, संगीत- जी. एन्. जोशी. |
| वंचना | - | फसवणूक. |
संपूर्ण कविता
अंतराच्या गूढ गर्भीं एकदां जें वाटलें गऽ !
एकदां जें वाटलें तें प्रेम आतां आटलें गऽ !
दूर सोनेरी सुखाचे पाहिले आभास मीं, तू :
रंगलें आभाळ पूर्वीं : तेंच आतां फाटलें गऽ !
चांदण्या रात्रींत मागें हिंडलों एकत्र दोघें :
चंद्रिकेनें थाटलें जें तें तमानें दाटलें गऽ !
एकदां जी दो थडीनें वाहिली होती, सखे, त्या
जान्हवीचें शुद्ध पाणी संशयानें बाटलें गऽ !
एकदां ज्यांतून मागें सूर संवादी निघाले
वंचनेनें तोडले ते स्नेहतंतू आंतले गऽ !
शेवटीं मंदावलेल्या वादळी वार्याप्रमाणें
राहणें झालें दिवाणें, गीत गाणें कोठलें गऽ !
यातना दु:खातली अन् चेतना गेली सुखाची :
झाकल्या नेत्रांत आता अश्रुबिंदू गोठले गऽ
संपूर्ण कविता / मूळ रचनाPlease consider the environment before printing.
कागद वाचवा.
कृपया पर्यावरणाचा विचार करा.
दाद द्या अन् शुद्ध व्हा !